Boulderen in Bleau

Op deze zonovergoten vrijdagmiddag start ik de niet kapot te krijgen 2.5 tdi motor in het Volkswagen campertje uit 1996. Naast mij zit de ongekroonde koning van de Rotterdamse Boulderhal ‘Monk’. Daarover later meer. Achterin liggen crashpads, klimschoenen, pofzakken en topo’s. Bestemming: het Walhalla voor boulderaars, Fontainebleau.

Over boulderen

Boulderen is dé nieuwe rage in de wereld van het klimmen. Het is een vorm van klimmen waarbij je korte routes klimt. Dat doe je ongezekerd en je gaat meestal niet veel hoger dan een meter of 5 de lucht in. Boulderen kun je tegenwoordig in de hal doen maar is ontstaan op echte rotsen (boulders). In tegenstelling tot leadklimmen (gezekerd) is boulderen voor iedereen direct toegankelijk. Nu het klimmen als olympische sport is aangemerkt, zie je de populariteit van het boulderen ook flink toenemen.

Mijn passagier Maarten heeft mij enkele jaren geleden aangestoken met het bouldervirus. Ik klim al mijn hele leven maar heb daar voor mijn gevoel te weinig uitgehaald. Leadklimmen vraagt om specifieke kennis van touw en zekertechnieken. En zelfstandig de bergen in gaan vraagt ook nog eens om een flinke investering in materiaal (en tijd). Voorts heb je altijd een klimmaat nodig om elkaar te kunnen zekeren. Kortom, het kwam er onvoldoende van. Bij boulderen hoeft dat allemaal niet. Je loopt de hal in en kan beginnen.

Op naar Bleau

In de buurt van Breda pikken we Chris, de derde klimfanaat, op. Doel is om begin van de avond in de bossen bij Parijs aan te komen alwaar er duizenden en duizenden rotsblokken liggen uitgezaaid. Klaar om beklommen te worden. Voor Chris en mij is het de eerste keer dat we hier gaan buiten boulderen. We hebben wel de nodige rotservaring aan een touw maar het explosieve karakter van boulderen is echt anders. Maarten heeft de verwachtingen al gemanaged en stelde dat we blij mogen zijn als we een 5b of 5c klimmen de komende dagen. Dat ligt zo’n 6 niveaus onder onze beste prestaties in de hal….auwch.

Maarten klimt al zijn hele leven en ‘topt’ 7c+ routes. Dat doet vrijwel niemand in onze lokale hal in Rotterdam hem na. Hij is tientallen keren in Fontainebleau geweest, Bleau voor de incrowd, en weet precies waar heen te gaan en wat te doen.

Klimmen kent zoals iedere sport niveaus, gradaties genoemd. Wij houden het Franse stelsel aan. Dat bestaat uit een cijfer, een letter en een + om een route op te waarderen. Dat levert bv. een 5c op of een 6b+. In de hal start je bij 3, dat is vergelijkbaar met een moeilijke trap, en eindig je rond de 8b. De beste klimmers ter wereld openen routes in 9b/9c. Daar staat Superman bij en kijkt er naar.  

Uiteindelijk arriveren we na een lange trip pas om 21.00 uur op de camping. In het pikkedonker zetten we een tentje op en laven ons aan de BBQ en een biertje. Morgen starten we.

Eerste stapjes

Na een prima nachtje en dito ontbijt stappen we de bus in voor een korte trip naar klimgebied 1. Feitelijk is het een kwestie van een boulder uitzoeken a.d.h.v. je topo waarin alle routes staan vermeld, je valmat plaatsen (crashpad) en starten maar. We beginnen eenvoudig met een route die op 3 is gewaardeerd. We maken direct kennis met het verschil tussen binnen en buiten klimmen. In de hal volg je de kleurtjes en weet je waar je volgende beweging naar toe moet. Hier is het zoeken naar greepjes, spleten, oneffenheden om je aan vast te houden. Het valt ongelooflijk tegen. Met moeite klimmen we de eerste route uit. Maar jongens, wat is het heerlijk buiten in de zon. En wat een kick als je een route uitklimt. We blijven de rest van de ochtend actief in dit gebied en klimmen uiteindelijk worstelend en ploeterend een 5a. Niet persé goed voor je zelfvertrouwen, wel leuk! Maarten kijkt het met plezier aan en laat af en toe even zien hoe het eigenlijk moet.

Het echte werk

Na een stevige lunch uit de rugzak gaan we naar een volgend gebied op ongeveer 20 minuten rijden. Het is hier beduidend drukker en overal hobbelen klimmers met matten rond. De start is ook hier zwaar. Het lukt niet goed om je te positioneren in de wand, om de juiste greepjes en routes te vinden. Maar in de tweede helft van de middag beginnen we de smaak te pakken te krijgen. Langzaam gaan we zien en voelen hoe de rotsen zich laten bedwingen. Een 5c wordt getopt en dan een 6a. Uiteindelijk flashen (één poging) we een 6a+ en toppen een 6b. Dat is helemaal niet gek voor de eerste keer!

Evaluatie

Einde middag houden we het voor gezien. De energie is op en de handen doen pijn. ’s Avonds eten we moe en zeer voldaan een pizza op het terras. We evalueren het geheel en komen tot een eensluidende conclusie: we komen hier met zekerheid terug!

Zelf boulderen in Bleau? Dat kan. Maar zorg de eerste keer wel dat je goed voorgelicht bent en op pad gaat met iemand die weet wat hij/zij doet. Het blijft een risicovolle sport. De juiste valmat, inzet van ‘spotters’ om je val te begeleiden en niet voorbij je grenzen gaan is belangrijk.