Broedertwist in de Eifel

Als je het geluk hebt over een broer te beschikken waarmee je ook nog eens goed overweg kunt, heb je altijd een excuus om op reis te gaan. Mijn broer(tje) en ik hebben er al menig reisje op zitten. De Eifel ontbrak nog. En je kunt je ook afvragen of dat misschien met een reden is.

Zelf of met de Zonnebloem?

De Eifel zal niet het avonturiershart van iedere Reisman even snel doen kloppen. Ons beeld was in ieder geval dat van een redelijk gezapige regio in Duitsland. Glooiende heuvels, uitgestorven dorpjes, vakwerkhuisjes, lentefeesten. Toch trekken er elk jaar scheepsladingen toeristen naar toe. En dat zijn niet alleen de beige jassen die met de Zonnebloem gaan (niets mee mis overigens, hulde zelfs!). Ook gezinnen en sportliefhebbers trekken steeds vaker deze Duitse regio in. En met reden.

Vulkaanpark

Zeker voor de outdoor liefhebber is de Eifel een aantrekkelijke bestemming voor een lang weekend of korte vakantie. Tussen de 240 uitgedoofde vulkaankegels en -stompen kun je fantastisch fietsen, wandelen en watersporten. Het is spannend om te bedenken dat zo’n 10.000 jaar geleden het hier nog stoomde, siste en brandde. Over de overblijfselen van al dat natuurgeweld kun je nu scheuren met je mountainbike of soms zelfs een paar pistes pakken. Wij kozen er voor om in de opblaasbare kano over de Obersee te varen. Een uiterst stompzinnig plan zo zou blijken.

Broedertwist

Een opblaasbare kano heeft veel voordelen. Makkelijk mee te nemen, compact op te bergen, leuk voor de kids. En met die laatsten heb ik dan ook regelmatig een rondje gevaren op beekjes en plassen. Het enigszins gedateerde ding bleek echter niet opgewassen tegen twee volwassen kerels. Het eerste half uur verwacht je dat je het opgeblazen stuk rubber nog wel in bedwang krijgt. Maar éénmaal midden op het ijzig koude novemberwater van de Obersee, komt daar niets van terecht. Zoals het broers betaamt in het heetst van de strijd, verweten we elkaar onkunde, gebrek aan inzicht en training. Voor de enkele verdwaalde eend die langs zwom (en wel kon sturen) moet het een fascinerend gezicht zijn geweest.

Klunend, klooiend, harkend en tierend hebben we ons rondje afgemaakt. Want, het moet gezegd worden, het is echt een mooie omgeving. Eénmaal terug bij de auto kwamen we tot consensus. Het ligt aan de boot, niet aan ons.

Duits dineren

Wij overnachten in het kleine plaatsje Schleiden. Er was maar één reden om daar te logeren, de aanwezigheid van een veelbelovend restaurant in Schloss Schleiden. De Duitse keuken kenmerkt zich niet persé door getover met ‘bedjes van’ en ‘larderen met’. Dit zag er echter veelbelovend uit. En ja, het ging richting Franse finesse maar wel in Duitse hoeveelheden. Prima gegeten in de Ratskeller van dit mooie kasteel. Wegspoelen met een Weissen en de avond kan niet meer stuk.

Duistere blik in het verleden

Er was ook een specifieke reden voor mijn broer en ik om de Eifel te bezoeken. Midden in het natuurpark vind je namelijk Vogelsang. Dit immense complex is door de Nazi’s opgetuigd om daar hun militaire elite klaar te stomen als leiders van de toekomst. Door sport, muziek, folklore maar ook door de ziekelijke rassenleer. We wilden met eigen ogen zien hoe hele volksstammen daar werden gehersenspoeld om bij te dragen aan het Derde Rijk. Als je tussen de enorme barakken en sportzalen dwaalt, zie je op allerhande plekken overblijfselen van de Nazi ideologie. De adelaars, spreuken, enorme afbeeldingen van helden van het Rijk.

Na de oorlog is het complex door diverse landen als militair terrein in gebruik geweest. De bossen om Vogelsang heen werden tot oefenterrein verklaard. Hetgeen er toe geleid heeft dat het nabij gelegen dorpje Wollseifen van de één op de andere dag ontruimd werd om daar straatgevechten te kunnen oefenen. Van dit middeleeuws dorpje staan alleen de kerk en het schooltje nog. Je kan het bezoeken, mits je op de paden blijft. Ze hebben liever niet dat je op een mijn of granaat stampt.

Hopelijk blijft Vogelsang een blik in het verleden met een bezoekerscentrum dat ons herinnert aan de gruwelen van de Nazi’s. Maar het oprukkende nationaalsocialisme in o.a. Polen, Oost-Duitsland en Hongarije maakt die hoop wellicht ijdel. Aan jou en mij om het tegengeluid te prediken.

Conclusie

De Eifel, doen? Ja doe maar. Ook mooi te combineren met een bezoek aan Keulen of Aken als je van steden houdt. Meer informatie vind je hier.