Fuerteventura: 5 redenen om niet op het strand te (blijven) liggen

Het Canarisch eiland Fuerteventura staat vooral bekend om z’n prachtige zandstranden. Zonaanbidders weten dit Spaanse eiland ruim 100 kilometer uit de Atlantische kust van Marokko dan ook en masse te vinden. Maar Fuerteventura heeft zoveel meer! Canarisch eilandkenner Reisman Tinus sleurt je in deze blog van het strand en neemt je mee over dit eiland.

Populaire zandbak

Fuerteventura…, na Tenerife het grootste Canarisch eiland. Samen met datzelfde Tenerife, Lanzarote en Gran Canaria vormt het de Grote Vier (er is ook nog een Kleine Drie, bestaande uit La Palma, La Gomera en El Hierro; dit ter info). Die Grote Vier betekenen enerzijds dat ze letterlijk de 4 grootste Canarische eilanden zijn. Maar daarnaast trekken ze ook de meeste toeristen.

Het gros van die toeristen komt niet veel verder dan pendelen tussen hotel, strand, en boulevard. Dat geldt zeker voor Fuerteventura, dat barst van de schitterende en uitgestrekte zandstranden. Bovendien doet het binnenland bij aankomst vanuit de lucht nogal kaal, dor en daardoor onherbergzaam aan, hetgeen mede zijn zandbak-imago verklaart. Gevalletje 50 tinten okergeel. Maar als je even genoeg hebt van dat schurende zand in je bilnaad of je doorligplekken van al dat bruin bakken rust wil geven, trek er dan op uit! Want hoewel dat zandbak-imago nou niet per se heel aanlokkelijk klinkt, heeft het eiland toch meer dan genoeg te bieden. Daarom in het vervolg van deze blog 5 redenen om niet op één van de stranden te (blijven) liggen!

1. Ruige kust van Fuerteventura

De kustlijn van Fuerteventura bestaat niet alleen uit eindeloze zandstranden. Zeker langs de westkust kom je vreemde spelingen van de natuur tegen. Vanuit Punta Pesebre met zijn ieniemini vuurtorentje in de uiterste zuidwestpunt kan je ruim een uur lang langs uitstekende rotskapen en baaien lopen, tot aan Punta Junquillo, met landinwaarts telkens zicht op het Jandía-bergmassief.

 Een stukje verderop vormt het rotseiland El Islote een merkwaardige alswel natuurlijke grens tussen de adembenemende zandstranden van Playa Cofete en Playa de Barlovento. Hier zijn de hellingen van het Jandía-massief die rechtstreeks in zee lijken te verdwijnen het meest overweldigend.

Als je ter hoogte van toeristenoord Costa Calma op het smalste deel van het eiland te voet de oversteek maakt, bereik je de verlaten en sterk geërodeerde kliffen van Agua Liques. Een stukje verderop noordwaarts trekken de door weer en wind gevormde kalkkegels van Los Boquetes je aandacht.

In het dorp Ajuy voert een pad je naar de lavagrotten van Caleta Negra. Een klein half uur verder stuit je op Peña Horadada, een merkwaardige rotsboog pal aan de kust. Dat vraagt natuurlijk om een kiekje!

Tot slot kun je vanuit het dorp Llanos de la Concepción over een mooie weg afdalen naar Aguas Verdes. Als de zandstranden je (al dan niet letterlijk) de neus uitkomen, maar je desondanks geen genoeg krijgt van het poedelen in het zeewater, dan biedt deze plek zeker uitkomst. Je vindt hier namelijk een door vulkanische activiteit gevormd natuurlijk zwembad. Handig en relaxed, zeker aangezien het grootste deel van de westkust te gevaarlijk is om te zwemmen.

2. Panorama’s op Fuerteventura

Verwacht geen alpien karakter op Fuerteventura, maar vlak is het allesbehalve met toppen die de 800 meter aantikken. Tezamen met de schaarse begroeiing en het overwegend zonnige weer biedt dat garantie voor mooie vergezichten. Voor het ene uitzichtpunt hoef je praktisch je auto niet uit, terwijl andere alleen na een inspannende klim te voet te bereiken zijn.

Pico de la Zarza, de hoogste top van het Jandía-massief in het zuiden en van het hele eiland is er zo eentje waarvoor je ruim 2 uur omhoog moet lopen. Laat dit je niet tegenhouden; het uitzicht is grandioos. De westflank loopt steil af de diepte en uiteindelijk de oceaan in. Je kijkt uit over de eerder genoemde Playa de Cofete en Playa de Barlovento, gescheiden door het rotseilandje El Islote. Ook zie je diep onder je het gehuchtje Cofete en ontwaar je de mysterieuze Villa Winter.

Vanaf een parkeerplaats langs de FV-605 van La Pared naar Pájara loopt een kort wandelpad omhoog naar Mirador astronómico de Sicasumbre. Vanaf hier word je nog eens geconfronteerd met het kale en desolate landschap. Je slaat steil achterover van de haast oneindige blik op de okerkleurige heuvels en valleien. 

Pal langs de prachtige panoramische weg FV-30 die loopt van Pájara naar Antigua laten meerdere miradors je doen stoppen voor een fotomomentje. Stop tijdens een toertocht over deze weg dus zeker even bij Mirador del Risco de Las Peñas, Mirador de Las Peñitas en Mirador de Guise y Ayose. Die laatste is makkelijk te herkennen aan 2 enorme bronzen standbeelden van legendarische koningen van weleer. Iets verder leidt een doodlopend weggetje naar Mirador Morro Velosa. Vanaf het uitkijkgebouw dat is ontworpen door de kunstenaar César Manrique van buureiland Lanzarote heb je een fenomenaal uitzicht over het heuvelachtige binnenland.

Helemaal in het noorden kan je via een korte wandeling de vulkaankrater Calderón Hondo beklimmen. Vanaf hier kijk je niet alleen uit over de gehele noordkust van het eiland, maar heb je ook een perfect zicht in de kraterketel. Een eindje verderop heb je vanaf de top van de Bayuyo eveneens een geweldig uitzicht over die noordkust, de vakantieplaats Corralejo en het op een half uurtje varen gelegen Lanzarote en het eilandje Lobos.

3. Molens op Fuerteventura

“Molens, moet ik daarvoor met m’n luie reet van het strand? Daarvoor hoef ik het land toch niet uit”, zul je denken? Wat dat laatste betreft kan ik je natuurlijk geen ongelijk geven. Maar toch, Fuerteventura beschikt over een aparte, unieke molencultuur. Dus overwin je strandverlatingsangst en proef van dit stukje lokaal cultureel erfgoed.

Het bijzondere van de molens op Fuerteventura is dat ze een geslacht hebben. Ja echt. Je hebt dus mannelijke molens, molinos genaamd, en een vrouwelijke variant, de molina. Het mannetje vertoont wat meer gelijkenissen met het beeld dat jij van een molen hebt en heeft gek genoeg wat rondere vormen dan zijn vrouwelijke tegenhanger. Dat vrouwtje oogt wat minder ‘molenachtig’; dit is een open constructie op het dak van een vlak molenhuis. Grappig toch? In en bij het dorp Tefía vind je zowel een mannetje als een vrouwtje. Meer weten over deze molenarij? In het dorp Tiscamanita kan je terecht bij het Centro de Interpretación Los Molinos. 

4. Wildlife op Fuerteventura

Beestjes op dat kale en schrale eiland, echt? Jazeker! En dan doel ik niet op alle fauna die je in de dierentuin van Oasis Wildlife bij La Lajita aantreft. Dat zou te makkelijk zijn. Hetzelfde geldt voor de dromedarissen vlakbij Lajares in het noorden die zich noodgedwongen laten misbruiken als levend toeristentreintje. Nee, het symbool van Fuerteventura is de geit. Die vind je terug op tal van souvenirs als sleutelhangers en koelkastmagneetjes. En hoe dor en droog een berghelling ook mag lijken, de kans is groot dat je her en der wat geitjes hoort mekkeren en een poging tot grazen ziet ondernemen. Tip: probeer zeker de geitenkaas (queso de cabra) die je in allerlei varianten hebt; erg lekker!

Geitjes zijn leuk, maar om nou het stukje wildlife alleen daaraan op te hangen… nee dus. Het veruit überschattigste wezentje van Fuerteventura is de barbarijse grondeekhoorn. Dit aaibare knaagdiertje moet ooit de boot vanuit Noordwest-Afrika hebben gepakt en is nooit meer weggegaan. Het leeft vooral op rotsachtig terrein waar het geniet van de zon en z’n kostje bij elkaar weet te scharrelen. Erg mensenschuw zijn ze ook niet. Sterker nog, grote kans dat ze uit je hand eten. En even poseren voor een foto, daar doen ze ook niet zo moeilijk over.

5. Groen op Fuerteventura

Nu had ik het eerder over 50 tinten okergeel en begin ik opeens over groen!? Inderdaad, al moet je daar ook weer niet teveel van voorstellen. Anyway, neem vanuit het historische stadje Pájara nog eens de FV-30 en je zal zien dat vanaf de eerder beschreven uitkijkpunten Mirador del Risco de Las Peñas en Mirador de Las Peñitas je voor Fuerteventurese begrippen opvallend veel groen ziet.

 Vanaf de laatstgenoemde kijk je neer op het (vaak drooggevallen) stuwmeer Presa de Las Peñitas. Dat verklaart in hoge mate de aanwezige begroeiing. Achter de stuwdam ligt overigens verscholen in een nauwe kloof het schattige kapelletje Ermita de la Peña. Als je vervolgens weer iets verder omhoog klautert in de Barranco del Rodeo (volg de groene stippen op de rotsen), ontdek je de tot niet zo lang geleden vrijwel volledig onbekende maar inmiddels dankzij social media erg populaire curieuze rotsformatie Arco de las Peñitas. 

Hoog boven de FV-30 heb je vanaf de bergpas Degollada de Los Granadillos van de top van de Risco Blanco een mooi overzicht over het verhoudingsgewijs welig tierende groen langs diezelfde weg. Ook kijk je uit over het dorp Vega de Río Palmas, dat door de aanwezigheid van palmen iets wegheeft van een oase.

Ook het schilderachtige Betancuria, de oude hoofdstad, doet je door de palmen aan een oase denken. Dit kleine stadje is bovendien een prima plek voor een hapje en een drankje.

Méér dan alleen zon, zee en zand!

Naast alle hierboven genoemde redenen naar Fuerteventura af te reizen is het eiland overigens ook een populair surfparadijs. Maar aangezien ik al blij ben dat ik met vaste grond onder m’n voetjes in verticale toestand overeind blijf en derhalve totaal niet in de wieg ben gelegd voor de surfsport, besteed ik daar verder geen aandacht aan.

Weerhoudt het zanderige imago van dit Canarisch eiland je van een bezoek? Of wil je na eindeloos sudderen op één van de prachtige stranden wel eens iets anders? Dan heb je hierbij voldoende munitie om alsnog die kant op te trekken en het eiland te verkennen!