6 Hoogtepunten van de Sächsische Schweiz in Duitsland

Duitsland is verrassend veelzijdig. En lekker dichtbij natuurlijk. Een fantastische hoofdstad, toffe steden, maar ook spuuglelijke. Mooie natuurgebieden, populaire regio’s als het Zwarte Woud en Beieren in het zuiden en niet te vergeten een smakelijke kerstmarkttraditie. Wat minder bekend is de Sächsische Schweiz. Reisman Tinus verbleef er een week.

Waar ligt de Sächsische Schweiz?

Dus niet in Zwitserland. Waarom dan toch die naam? Schijnbaar vonden twee Zwitserse kunstenaars uit de achttiende eeuw die voor hun werk naar Dresden waren verhuisd dit gebied nogal op hun thuisfront, de Zwitserse Jura, lijken. De rest is geschiedenis. Het vorige ook trouwens. 

Maar Dresden dus. In de Duitse deelstaat Sachsen. Vanaf hier verder naar het oosten, tot aan de grens met Tsjechië. Je kan grofweg de Elbe verder stroomopwaarts volgen. De Elbe? Ja, inderdaad. Eén van de kenmerkende eigenschappen van een rivier is dat die een aanzienlijke afstand overbrugt en zo langs meer plaatsen dan in dit geval Hamburg, waarschijnlijk je eerste associatie met deze rivier, kan stromen.

Elbe in de Sächsische Schweiz

Elbe in de Sächsische Schweiz

Wat moet je in de in de Sächsische Schweiz?

Hiken. Punt. Klimmen kan eventueel ook. En er wordt aardig wat afgefietst over de Elberadweg. Moraal van het verhaal: je komt hier voor de natuur. Trek je er net als ik graag te voet op uit, dan kan ik je de Sächsische Schweiz van harte aanbevelen. En om iets preciezer te zijn: het Elbsandsteingebergte.

Je komt voor de natuur naar de Sächsische Schweiz

Je komt voor de natuur

Elbsandsteingebergte in de Sächsische Schweiz

Als je iemand over de Sächsische Schweiz hoort praten, zal dit in vrijwel alle gevallen over het Elbsandsteingebergte gaan. Voor deze bergketen kom je naar de Sächsische Schweiz. Deze loopt grofweg van het stadje Pirna tot aan de Tsjechische grens.

Echt creatief kan je de naamgever niet noemen. De naam verwijst naar het zandsteen aan beide oevers van de Elbe. Nou heeft zandsteen nogal de naam gevoelig voor erosie te zijn. Dat wordt hier ten volle bevestigd. Je treft er de meest curieuze rotsformaties aan. Dat is dan, samen met diep uitgesneden dalen en kloven, meteen ook de grootste attractie van het relatief kleine gebied.

Typisch Elbsandsteingebergte in de Sächsische Schweiz

Typisch Elbsandsteingebergte

Over de Malerweg door de Sächsische Schweiz

Het Elbsandsteingebergte verdient het predikaat ‘schilderachtig’ zonder ook maar enige twijfel. Veel Romantische kunstschilders lieten zich hier in de negentiende eeuw inspireren voor hun meesterwerken. Dat heeft uiteindelijk geleid tot de zogenaamde Malerweg, oftewel ‘schilderspad’. Langs beide zijden van de Elbe loop je langs de mooiste plekken. Deze langeafstandswandelroute bestaat uit acht etappes en neemt in totaal ruim 110 kilometer in beslag. Ik zal meteen maar bekennen dat ik niet al die etappes heb gelopen. Slechts stukjes. Maar ik neem je wel mee langs 6 hoogtepunten, van west naar oost. Allemaal afzonderlijke wandelingen in de Duitstalige wandelgids van Rother (nummers tussen haakjes).

Sierlijke ‘M’ als symbool

1. Rauenstein (wandeling 6)

Vanuit Stadt Wehlen kan je met een pontje naar de zuidkant van de Elbe. Vanaf hier wandel je behoorlijk steil omhoog door het bos. Opeens loop je tegen een rotsformatie aan. Via een aantal houten, stenen en stalen trappen, afwisselend op en af, vervolg je je weg op de rotskam. Hier kan je meermaals genieten van een 360 graden uitzicht. Voor en achter krijg je een mooie indruk welke route je over de rotsen hebt afgelegd en wat je nog te wachten staat. Naar het zuiden kijk je uit over de bossen, graanvelden, de tafelberg Pfaffenstein (waarover straks meer) en ontwaar je bovenop een berg de vesting Königstein.

360 graden view met o.a. Pfaffenstein en Königstein

Naar het noorden toe heb je zicht op de steile noordoever van de Elbe en zie je een mensenmassa op de legendarische Basteibrücke. Dan, heel verrassend, wordt je een prachtige pitstopgelegenheid aangeboden. Bovenop de uiterste oostkant van de kam ligt Gasthaus Fels Rauenstein. Hier kan je prima terecht voor een biertje en/of een Duitse worst. Direct na dit Gasthaus wacht een heuse knietjeskweller op je: via een oneindig lijkende trap, een terugkerend fenomeen zal je merken, daal je af. 

2. Bastei (wandeling 1)

Dé hotspot van de Sächsische Schweiz. En zoals het een echte toeristentrekker betaamt: reken er maar niet op dat je de enige bent hier. Verre van. Tenzij… Toptip: het druist wellicht wat in tegen je vakantieritme, maar kom hier heel vroeg naartoe. Er zijn geen openings- en dientengevolge ook geen sluitingstijden. Toen wij hier ‘s ochtends om kwart voor acht aankwamen, waren we vrijwel alleen. Je kan dan ook nog je auto op de dichtstbijzijnde parkeerplaats kwijt, hetgeen je een pendelbusritje of 3 km lopen en dus tijd bespaart. Maar waarom toch al die heisa? Vanwege een oogverblindend uitzicht. En een brug. En -je verwacht het niet- wonderlijke rotsformaties.

Vroeg opstaan loont: helemaal alleen!

Basteiblick

Laat je niet teveel afleiden door het afzichtelijke en volledig misplaatste berghotel hier, maar loop door naar het uitzichtpunt, 194 meter vrijwel loodrecht boven de Elbe. Vanaf hier heb je echt een belachelijk mooi uitzicht over het Elbedal. Onder je maakt de rivier een scherpe bocht. Verderop valt je blik op de rotsformaties Lilienstein en Pfaffenstein en de Festung Königstein, één van de grootste vestingen bovenop een berg van Europa.

Basteiblick in de Sächsische Schweiz

Basteiblick

Basteibrücke

Verschillende rotsen zijn met elkaar verbonden door een brug, opgetrokken uit -ook dit verwacht je niet- zandsteen. Vooral het uitzicht op de brug vanaf Ferdinandstein is geniaal. En hier prijs je jezelf gelukkig dat je zo vroeg uit je ledikantje bent geklommen. Overdag staat die brug afgeladen vol met vooruitschuifelende en selfieschietende toeristen, maar zo vroeg in de ochtend kan je ‘m vrijwel toeristenloos vastleggen. En geef toe, jij vindt toeristen toch ook een verstorende factor op je foto’s? Pal na de brug kan je nog een bezoekje brengen aan de Felsenburg (rotsburcht) Neurathen. Deze burcht, of wat er nog van over is, is uitgehouwen in de rotsen. Je hebt er wel een klein beetje verbeeldingskracht nodig om er een kasteel in te herkennen.

Basteibrücke

Rondwandeling

Pal na de Felsenburg wacht deel 2 van het trappengekkenhuis dat de Sächsische Schweiz rijk is op je. Door een bos daal je over een brede trap waar weer geen einde aan lijkt te komen af, bijna tot op Elbe-niveau. Onderaan kan je rechtsaf naar het kuuroord Rathen. Om je weg te vervolgen sla je echter linksaf. Je passeert de Amselsee die tjokvol karpers zit. Klein nadeeltje van het afdalen via een trap is dat je uiteindelijk ook weer omhoog moet. In dit geval is dat het naar adem happen meer dan waard. In etappes klim je omhoog via dan weer een houten, stalen of in de rotsen uitgehouwen trap. Een ervaring op zich! Uiteindelijk bereik je Wehlgrundblick. Vanaf hier zie je nog eenmaal Bastei.

3. Brand en het Polenzdal (wandeling 23)

Vanuit het stadje Hohnstein, ook zeker een bezoekje waard, loop je in zo’n drie kwartier naar het uitzichtpunt Brand. Je kan hier ook prima terecht voor een pitstop bij Berggaststätte Brandbaude. Vanaf het terras van deze uitspanning in traditionele bouwstijl kijk je schitterend uit over het Polenzdal en een groot deel van de Sächsische Schweiz. Je hebt weliswaar geen zicht op de Elbe, maar vanzelfsprekend wel op meerdere rotsformaties.

Via een smal en steil pad daal je af naar de dalbodem. Je vervolgt je weg langs het riviertje de Polenz (ook deze zag je vast niet aankomen). Vergeet niet om in het steeds smaller wordende dal regelmatig omhoog te kijken. Rotswanden torenen hoog boven je uit.

Waltersdorfer Mühle en rotsen boven het Polenzdal in de Sächsische Schweiz

Waltersdorfer Mühle en rotsen boven het Polenzdal

4. Pfaffenstein (wandeling 9)

Königstein, een stadje aan de zuidoever van de Elbe en aan de voet van de gelijknamige vesting, is het vertrekpunt voor de tocht naar de al eerder genoemde tafelberg Pfaffenstein. Tijdens de geleidelijke en af en toe venijnige klim passeer je de Diebskeller, een grot. Best geinig, maar daar kom je niet voor. Zodra je bijna boven de eerste rotsen bereikt, krijg je te maken met een hoog kruip-door-sluip-door- en klautergehalte. Leuk! 

Op de top staat weer een horecagelegenheid voor je klaar: Berggaststätte Fels Pfaffenstein. Maar eerst nog even een stukje doorlopen naar misschien wel de vreemdste ‘rots’. Via weer een klauterpaadje met meerdere nauwe doorgangen kom je bij Barbarine, een 43 meter hoge slanke, rechtopstaande rotsnaald. Ik laat het verder aan je eigen verbeelding over wat je erin ziet… Terug bij de Gaststätte staat je toch wel een flinke teleurstelling te wachten. Wat blijkt: de keuken is vegetarisch! Is het nou echt teveel moeite om even een worstje in de pan te gooien hier bovenop de berg? We zijn hier wel in Duitsland, of all places! We hebben het maar bij een Radler gelaten. 

Barbarine: wat zie jij erin?

De afdaling is spectaculair. Langs een zo nu en dan loodrechte en niet voor niets gezekerde trap ga je omlaag. Dat ook deze trap weer oneindig lijkt, had ik je vast niet meer hoeven vertellen. In het dorpje Pfaffendorf kan je gelukkig wél terecht voor wat vlees bij Gasthaus Zum Pfaffenstein. Of probeer hier eens de Soljanka, een van oorsprong Russische maaltijdsoep (met vlees!) die lichtzuur smaakt. Erg lekker!

5. Bad Schandau-Schmilka (wandeling 28)

Dit wordt een flinke portie afzien voor wat rotsen en uitzichten. De wandelgids classificeert deze tocht niet voor niets als zwart: ruim 17 kilometer op en af. Maar dat wordt meer dan beloond. Het eerste stuk stijgen is nu eens niet via een ellenlange trap. Nee, in het kuurstadje Bad Schandau brengt een ruim honderd jaar oude lift je de eerste vijftig meter omhoog. Meevallertje!

Omhoog met de lift

Schrammsteine

Na zo’n anderhalf uur kom je bij de Schrammsteine rotswereld. Houd hier rekening met een stukje filelopen; niet alleen blijkt deze rotsformatie een populaire attractie, de route gaat bij tijd en wijle ook zo steil en smal omhoog via gezekerde trappen (daar zijn ze weer) dat je moet wachten op tegenliggers. Een deel van de route is zelfs eenrichtingsverkeer. Maar als je dan op de top aanbeland bent…keimooi!

Schrammsteinaussicht: keimooi!

Carolafelsen

De tocht voert daarna een hele tijd over de rotskam. Keer op keer verbaas je je dat je überhaupt nog verder kan. Een enkele keer beland je op een plateau waar je uiteraard weer op schitterende uitzichten wordt getrakteerd. Een klein ommetje en dito klimmetje brengt je naar de Carolafelsen, wéér een uitkijkrots. Vanaf hier krijg je ook een goed beeld van waar je de afgelopen uren hebt gelopen op de Schrammsteine.

Kipphorn

Het laatste deel van de hike leidt je over de Große Winterberg, met 556 meter de hoogste top van de Sächsische Schweiz ten noorden van de Elbe. Hier kan je een uitkijktoren beklimmen en is een horecatentje. Daarna ga je alleen nog maar naar beneden, aanvankelijk via een comfortabel bospad. Nog één kleine detour is zeker de moeite waard: het uitzicht vanaf Kipphorn over de Elbe. Tot slot daal je af via een zo mogelijk nog langere trap dan je tot nu toe hebt meegemaakt, helemaal tot aan het gemütliche dorpje Schmilka, vlakbij de grens met Tsjechië. Vanaf hier kan je met het openbaar vervoer terug naar je startpunt in Bad Schandau. De leukste en meest ontspannende manier hiervoor is met de zogenaamde wandelboot over de Elbe.     

6. Johanniswacht en Bielablick (wandeling 19)

Het laatste toppertje is eigenlijk een ietwat vreemde eend in de bijt. Toegegeven, het zijn ‘gewoon’ weer rotsformaties, maar ze liggen niet aan de Malerweg. Kniesoorgevalletje. Vanuit het gehuchtje Schweizermühle in het Bieladal loop je omhoog richting de uitzichtrotsen Johanniswacht. Maar eerst een tussenstop bij de Sachsenstein. Onderaan deze rotspilaar lonkt een smalle trap naar boven waarvan je het einde niet ziet. En met smal bedoel ik belachelijk smal. Het is sowieso een onwerkelijk idee dat je hier naar boven kunt. Mijn postuur, twee meter schoon aan de haak, mijn motoriek en het feit dat mijn voetbalmaten me -niet geheel onterecht- een draaicirkel van een Scania met oplegger toedichten, maken het er allemaal niet makkelijker op. Hetzelfde geldt voor alle schnitzels, worsten en Duitse biertjes van de afgelopen dagen. Anyway, een beetje wurmen, buik inhouden en aanstampen doet wonderen. Bovenop wederom een magistraal uitzicht op de bizarre rotsvormen aan de overkant van het Bieladal.

Rotsformaties in het Bieladal in de Sächsische Schweiz

Rotsformaties in het Bieladal

Dan door naar Johanniswacht. Nóg meer van die vreemde rotsen vanaf waar het uitzicht ongeveer hetzelfde is als zonet vanaf Sachsenstein. Maar dit verveelt nooit. Aan de overkant van het dal loop je langs de Herkuleszuilen, twee sterk geërodeerde rotspilaren. Niet veel later bereik je het uitzichtpunt Bielablick met een klein paviljoen dat je vanaf Sachsenstein en Johanniswacht al zag liggen. Die zie je nu trouwens beide weer aan de andere dalzijde.

Herkuleszuilen

Sächsische Schweiz: een onvervalst klauterparadijs!

Wat een fantastisch gebied, die Sächsische Schweiz! Ben je op zoek naar een minder voor de hand liggend wandelgebied, houd je wel van wat onconventioneel geklauter, heb je niet al te veel last van hoogtevrees en ben je niet vies van een trappetje op en af? Dan val je hier met je neus in de boter. Laat je ook niet misleiden door het geringe hoogteverschil; dit is maximaal zo’n 500 meter. Meer dan genoeg voor een flinke aanslag op je gewrichten bij het dalen en voor gepuf en gehijg bij het klimmen. Opvallend is wel dat je vrijwel overal moet betalen om je auto te parkeren. Maar, met dagtarieven variërend tussen de twee en vijf euro valt die schade alleszins mee. Dus: op naar de Sächsische Schweiz!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *