Hoe dichtbij kun je gaan? Kamperen in Brabant

Hoe verder hoe beter, is vaak het devies wanneer we op vakantie gaan. En dus besloot Reisman Martijn eens vlakbij huis te blijven, om te ontdekken of kamperen om de hoek in Brabant ook tot behoeftebevrediging en aanzien kan leiden. En fíjn dat het was!

Nieuw-Zeeland of toch Zeeland?

Reizen is altijd al een status-dingetje geweest. Tot nog niet eens zo heel lang geleden was reizen alleen weggelegd voor een klein, welgesteld deel van de bevolking. En hoewel een weekendje Barcelona tegenwoordig geen bijzonderheid meer is, dwing je ook in deze tijd vaak nog wel respect af wanneer je je vrienden vertelt naar Patagonië, Nieuw-Zeeland of Petropavlovsk-Kamtsjatski te reizen. Hoe verder de afstand, hoe bijzonderder we de reis vinden. Iedere duizend kilometer verder vliegen vergroot de beleveniswaarde, maakt de reis unieker en verhoogt onze status. Toch? Met dat in m’n hoofd besloot ik (in navolging van Reisman Arjen) de proef op de som te nemen: hoe dichtbij kun je gaan? En hoe ervaar je zo’n statusloze reis?

Zwemmeertje op de camping

Geen plaspauzes

De bestemming was snel gevonden: natuurcamping De Duiventoren in Dorst. Hoewel, het is eigenlijk meer Rijen dan Dorst, maar dat terzijde. Wat belangrijker is: op 13,8 kilometer van m’n huis en een kwartier rijden. Er bleek ook een camping op 6,3 km afstand te zijn maar voor de bestemming Dorst waren we graag bereid de dubbele afstand af te leggen. En aangezien het me altijd al eens een leuk idee leek om de Autoroute te mijden en via de Routes Nationales naar m’n bestemming te rijden, rijden we niet een kwartier maar exact 20 minuten na vertrek het terrein van de camping op.

Hoe die reis was? Geen file, we hoefden niet te tanken en er waren geen plaspauzes nodig (hoewel het natuurlijk weer weinig scheelde…). De kinderen hadden niet eens de kans een filmpje te kijken (laat staan te klagen over duurt lang, honger, ik wil stoppen, filmpje is stom, ik verveel me, vakantie is stom, ik wil andere ouders) en voorin de auto bleef het gekibbel over de route ook uit.

De eerlijkheid gebiedt me overigens te zeggen dat ik enkele uren daarvoor ook al de barre tocht naar Dorst had ondernomen. De tent alvast opzetten zonder vrouw en kinderen erbij bleek best een goed idee. En ook in de uren na aankomst zou ik nog een keer heen en weer rijden voor de rest van de bagage. Status en aanzien ruilen we blijkbaar met gemak in voor een extra lading spullen. En o ja: we gingen een week.

Camping De Duiventoren

Dorstdogne

Onze ideale camping zou ik omschrijven als kleinschalig, een plek of 40-50. Met net voldoende faciliteiten om met een gezin normaal te kunnen functioneren maar graag zonder zwemparadijzen, frietzaken en animatiekonijnen. Wellicht een klein meertje erbij, in een natuurlijke omgeving. Het soort camping waarvan je er in Frankrijk honderden hebt. En alle honderden gedurende de zomer vol met Nederlandse gezinnen. Niet dat ik iets tegen Nederlandse gezinnen heb (dat zou vreemd zijn in mijn situatie) maar puur om te benadrukken dat daarin De Duiventoren zich niet onderscheidt van de droomcampings in de Dordogne of de Auvergne. In de rest ook niet want ons nieuw ontdekte pareltje in Midden-Brabant voldoet volledig aan al onze hierboven genoemde wensen.

Hoe het beviel?

Als God in Frankrijk: in de stralende zon rijden we het zandpad op naar de camping. Aan de ene kant de maisvelden en aan onze andere hand Sophia’s Tuin, de biologische tuin waar je (bijna) dagelijks groente en fruit kunt plukken en kopen. Vanaf dat moment zijn we in een andere wereld en het feit dat we 20 minuten daarvoor nog onze eigen voordeur op slot draaide, doet daar niets aan af. De Duiventoren is een (in de zomer kinderrijke) oase bestaande uit drie kleine terreinen waarvan het achterste bestaat uit bosrijke plekken rondom een meertje. Voor (bijna) iedere plek op de camping is er een picknicktafel en een vuurkorf beschikbaar. En dus ja: je mag je eigen vuurtje maken bij je tent. Het sanitair is modern en schoon en er is een yurt met koelkast, koffie en kookgerei. Daar moet je het mee doen qua faciliteiten, hoewel 50 meter buiten de camping de Jacobushoeve ligt voor als je behoefte hebt aan bier, spareribs of ijs. Mooi meegenomen.

Verse groente en fruit plukken op de camping

Natuurkamperen

De Duiventoren is een van de ruim 150 natuurkampeerterreinen in Nederland. Stuk voor stuk kleinschalig, natuurlijk, eenvoudig en kindvriendelijk. Je vindt er nooit stacaravans of seizoensplaatsen en ondanks dat het er ontbreekt aan horeca of dat soort voorzieningen is het er zelden suf of oubollig. Mocht je op doorreis zijn en een klein tentje bij je hebben dan zul je waarschijnlijk nooit het bordje ‘vol’ zien. Deze campings houden altijd ruimte vrij voor trekkers. Op deze terreinen is het verplicht om Het Groene Boekje te hebben, dat koop je online of ter plekke op de camping voor ongeveer 15 euro. En dat is geen enkel probleem want toen wij niet na 1 maar na 4 weken de camping met pijn in ons hart verlieten, moesten we een bedrag afrekenen waarvoor je nog niet eens een halve enkele reis naar Patagonië kunt betalen.

Conclusie

Kamperen om de hoek heeft bijna alleen maar voordelen, zeker als je naar De Duiventoren gaat. En, levert dat nou een beetje aanzien op bij je vrienden, reizen naar een bestemming op 14 kilometer van je huis? Totaal niet, maar je kunt wel gewoon lekker met ze de kroeg in tíjdens je vakantie – en dat is ook wat waard!

Zonsondergang op de natuurcamping