Kamperen in Slovenië

Kamperen in Slovenië: de eerste vakantie samen

‘Ok, maar dan gaan we in de zomer een verdere reis maken’. Met die woorden werd de discussie over de eerste vakantie van mijn vriendin en mij beslecht. Ik had de discussie dus min of meer gewonnen. Ik vind kamperen immers leuk en mijn vriendin houdt niet van krioelende beestjes. Maar deze overwinning bleek ook een zware last; ik móest haar ervan overtuigen dat kamperen leuk was, anders was ik de rest van leven gedoemd te verblijven in lawaaierige en bedompte hotelkamers, inclusief hopeloos verouderde inrichting.

En waarom vond ik kamperen ook weer leuk?

Vanaf de koude grond van Slovenië denk ik dat vakantievoorkeuren voort komen uit eigen ervaringen uit mijn jeugd. Met mijn ouders en zusje gingen we ieder zomer met de De Waard en onze Volvo (statusgevoeligheid was ook een ding onder kampeerders in de jaren ‘90) naar Zuid-Frankrijk. Niet zo gek dus dat de zolder nu ook bij mij vol ligt met een jerrycan, een blauwe tank Campingaz, een driepits kooktoestel, een spierwit tafeltje (inclusief verstelbare pootjes), afwasteil, mokken, bestek in een schoenendoos, pannetjes met een onhandige knijperconstructie, citroenkaarsen, borden met een typisch plastic geluid als je ze neerzet, rieten matten, lucifers, wasknijpers en een beachbalset. Eigenlijk alles wat luxe uitstraalde aan het einde van het vorig millenium. Uiteraard tegenwoordig aangevuld met een powerbank, want waar blijf je tegenwoordig zonder elektriciteit.

Kamperen in Slovenië

Ons uitzicht

Kamperen geeft een gevoel van back to basic. Dat wordt vaak in ieder geval vaak aangedragen als argument vóór deze culturele uitspatting. Er zijn tal van blogs en artikeltjes te vinden dat kamperen fijn is vanwege unpluggen, het één zijn met de natuur, de lage kosten, het gezinvriendelijk vermaak en meer van dat al.

Kamperen: de theorie

In mijn lessen op het HBO vertel ik studenten over de Means-End Chain theorie welke stelt dat consumentenvoorkeuren voortkomen uit waarden via een bepaalde keten. Wanneer ik op deze lome dag in Slovenië nadenk over mijn eigen waarden en consequenties denk ik dat ik op zoek ben naar rust, avontuur, vrijheid, eenvoud en romantiek. Maar zou dat genoeg zijn om mijn vriendin te overtuigen? Ik verdenk haar nog steeds in het kamp te zitten van de niet-kampeerders. Ze zit qua gevoel nog ergens tussen de afkeer voor het eeuwige cliché van het toiletrol onder de arm (wat in Slovenië niet nodig was) en het niet kunnen begrijpen van de vogelvrije gipsy gevoel van kampeerders.

Op hoop van zegen; op naar Slovenië!

Op 27 april 2018 zitten we, inclusief een tas met broodjes en een achterbank vol met tent-, slaap- en kookspullen om 6:30u in de Volvo (precies zoals het hoort) klaar voor vertrek. Google Maps vertelt ons over de files die we onderweg in Duitsland gaan tegenkomen en we verwachten rond 20:30u aan te komen op de camping.

Waarom Slovenië hoor ik je ondertussen denken? Dat was een eigenlijk een redelijk pragmatische keuze. We wilden conform de Nederlandse kampeertraditie naar Frankrijk. Echter, tijdens de meivakantie van 2018 was daar regen voorspeld, net zoals in de rest van Europa. Behalve in Slovenië. Daarom dus. En een regenachtige eerste kampeerervaring staat gelijk aan al mijn kampeerspullen verkopen via Marktplaats.

Vremski Britof. Je bent er.

Om 22:00u komen we eindelijk aan op de camping. We rijden het terrein op en 10 minuten later verschijnt de eigenaar. Ik vind reserveren afdoen aan het vogelvrije avontuurgevoel van de vakantie en doe dat dus nooit. Gelukkig is mijn vriendin minder romantisch ingesteld dan ik en heeft ze onderweg toch maar even gebeld om te vragen of er nog plek is en dat was er; er staat slechts één andere caravan. Nu we zo laat aankomen, is het eigenlijk toch wel fijn dat de eigenaar wist van onze aankomst. Hij is wakker gebleven om ons te helpen met de stroomaansluiting. Daardoor hebben we, naast het licht van de koplampen van de Volvo, ook gebruik kunnen maken van het licht van de meegebrachte looplamp. De camping is verder aardedonker.

Kamperen in Slovenië

Tent + Volvo, zoals dat hoort.

De volgende ochtend zien we pas op welke camping we terecht zijn gekomen. Van tevoren (om precies te zijn twee dagen voor vertrek) hadden we vrij willekeurig een camping op Google Maps aangeklikt in een groen gebiedje. Dat zou vast een goede plek zijn, want natuur. Op de lukraak geschoten foto’s zijn bomen te zien, een beekje en verder vooral veel oranje van de tegels van het huisje wat ook verhuurd wordt. De verwachtingen varieerden van vreselijk tot zal wel prima zijn. Terwijl ik de tent open rits zie ik dat er naast de caravan die ik de avond ervoor ook al zag, nog een andere tent staat. Verder is het vooral een leeg veld. Midden op dat veld is een groot lint gespannen. Achter dat lint staan twee paarden en een veulen mij loom aan te kijken. Ik ben op een kampeerhemel beland!

De camping blijkt op een eiland in een riviertje te liggen en biedt dus ruimte aan paarden en kampeerders. Het bijbehorende toiletgebouwtje is eenvoudig, maar volstaat in de basisbehoeften (een warme douche en toiletten). Naast het gebouwtje staan de restanten van een oude watermolen. We staan met onze tent aan het kabbelende water van een riviertje en om de camping heen is vooral bos te zien.

En wat doe je ook weer als je kampeert?

We slijten onze dagen met een ritme van koffie zetten, even in de auto een paar kilometer verderop broodjes halen, een beetje wandelen, lezen en naar de paarden kijken. Af en toe komt er een nieuwe tent of camper binnen, maar meer dan zeven andere kampeerders telt het veld niet. Veelal zijn het mensen op doorreis. Wij zijn de enige die er een week staan.

Kamperen in Slovenië

Kamperen in Slovenië

Blijkbaar zijn er in de omgeving allerlei bijzondere grotten, al hebben wij die nooit bekeken. De bussen met toeristen die er naar toe reden waren minder aanlokkelijk dan de luie stoel, een boek en het zonnetje. Gedurende de week zijn we drie dagen op ‘excursie’ geweest. We zijn een dagje naar de Italiaanse kust geweest; stel je geen strand voor, maar wel restaurantjes met verse vis. En we zijn tweemaal naar Ljubljana geweest. Tweemaal, omdat de eerste poging op 1 mei was wat een feestdag is in Slovenië is. Dan zijn dus alle winkels dicht. Wisten we niet.

Mag ik nog met mijn tentje op vakantie?

En mijn vriendin? Die heeft het kamperen overleefd. Het was even kritisch toen op de laatste dag haar schoen vol mieren zat, er na een korte lentebui padden op het pad zaten en toen de paarden ontsnapt waren. Maar gisteren nog herinnerde ze mij er aan hoe fijn het wakker worden was met een kopje koffie in het zonnetje naast diezelfde paarden. Mijn kampeerspullen hoefden dus niet op marktplaats. En de volgende kampeervakantie staat gepland! De bestemming? Waarschijnlijk Zuid-Frankrijk (maar dat hangt af van het weer).

1 antwoord
  1. Maartje
    Maartje zegt:

    Leuk! De herinneringen van vroeger met onze opstijgende Volvo met achterop de fietsendrager met een zak met spullen, fietsen op het dak en een surfplank, komen bij mij ook weer naar boven! Ik ben tegenwoordig meer van het glampen! Even een correctie, je mag die tent van jou geen tentje noemen!

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *